Dan ben ik benieuwd wat je hier van vindt:
Onze beide zoonsvoetballen al jaren bij een fijne voetbalclub. Leuke vriendjes daar, dol op het spel en bijna altijd een leuk team. Onze middelste zoon doet het best goed en speelt al sinds de JO9 in de selectie. Hij speelt al jaren met ongeveer dezelfde kinderen. Niet allemaal, nee het wisselt maar uiteindelijk kennen de jongens elkaar allemaal en weten wat ze aan elkaar hebben. Daar komen mooie dingen uit voort. In en na de wedstrijd. Inmiddels speelt hij in de JO15.1, vorig jaar ook al als eerstejaars wat best pittig was.
Nieuwe trainer:
Nu is er sinds dit jaar een nieuwe trainer van buiten de club die er stevig de wind onder heeft. Prima. We bemoeien ons nooit met de leider/trainer. Deze trainer bracht van zijn vorige club twee talenten mee. De keeper van het team die al 6 jaar keepte kon naar de JO15.2 en de andere jongen was de eerste die een basisplaats kreeg . De jongens mopperden hierover wat bestraft werd met de bank. En zo gaat het nu al 6 maanden lang. 1 minuut te laat in instructielokaal en je zit op de bank. Voor een basisplaats moet je speelminuten verdienen die je verdient door goed te trainen (subjectief)en de trainer een hand te geven (geen hand = wissel) . De lijst met sancties is lang. Ja jongen, dit is het, deal with it, zeggen we. Ondertussen beginnen ouders te mopperen maar aangezien de leider niet met ouders communiceert blijft dat langs de lijn. Uiteindelijk gaat een vader in gesprek, dit lijkt wat te helpen. Ook nadat alle kinderen zelf aangaven dat ze eerlijk wilden wisselen.
Ook de assistent, een enthousiaste vader, kon het niet meer aanzien en ging in gesprek. Maar helaas, inmiddels zit onze zoon wekelijks op de bank terwijl hij gewoon lekker wil voetballen. Dit maakt hem onzeker en verdrietig, het gesprek met de trainer aangaan wilden we niet aangezien dat alleen maar averechts werkt. Tot nu toe dan. Mijn rijbeurt en we moesten zoals altijd ver weg rijden, een uur heen en een uur terug. Zit ik met een verdrietig kind in de auto en zie ik hem 20 minuten spelen. Toen hebben we besloten contact te zoeken met de trainer. In plaats van een oplossing is hij het gesprek met onze zoon aangegaan en heeft daar hij gezegd dat hij schijt heeft aan ouders (fuck de ouders)en dat onze zoon credits moet verdienen. Huh credits?
Het is zo jammer dat het nu ineens zo anders gaat. Het wisselen is altijd heel eerlijk gegaan bij onze club. Nu is er sprake van afgunst binnen het team, iets wat er nooit geweest is want iedereen was gelijk. Overigens vind ik wel dat als iemand er met de pet naar gooit datje dat best aan mag pakken, maar zoiets hebben we eigenlijk nog nooit meegemaakt bij die jongens. Ze willen allemaal zó graag...kortom we herkennen ons totaal niet meer in dat geheel. We denken niet dat de club het door heeft hoe de sfeer Nu is. Mijn zoon mocht toevallig zaterdag wel spelen, maar eigenlijk niet, omdat wij kritiek hadden, hij mocht spelen Omdat zijn vriendje voor straf op de bank moest. Zijn ouders zijn gescheiden en zijn vader is druk aan het verhuizen (de assistent overigens). Zijn opa kwam kijken en hij Ging vóór de bespreking even zijn opa gedag zeggen. Hierdoor was hij 3 tellen te laat in het instructielokaal (ze waren niet eens begonnen).
Het is gewoon zó triest allemaal. Waar gaat dit over. Dit zijn goede voetballers maar niemand wordt prof later. Sterker nog, als er een of twee het eerste halen is dat veel. Het moge duidelijk zijn dat de trainer niets ziet in onze zoon en in nog een zwik kinderen. Dat is jammer, dat kan, maar dan had hij hem meteen in JO15.2 moeten zetten en niet zo met hem spelen. Wat vinden jullie?